Today I heard about a grand wedding of an Indian tycoon (Ambani's son) from a friend of mine, and he showed me some videos of it too. He said famous and powerful people from around the world have been invited to it, and the cost of the event was going to be several Billions (of Indian Rupees or USD, I don't know). If you think about it, India is a country with a higher population of substandard living conditions. There are innocent and miserable children who are forced to work for a mere subsistence, being deprived of education, health facilities, and food and water. I remember a movie based on a true story in which Akshey Kumar was playing the leading role where he makes sanitary towels (pads) for poor women who could not afford it. In such a country, a single wedding event spends billions of money. What a crappy world we are living! You could imagine how much wealth this family has amassed. On the other, this "mental disease" of exorbitant spending must be highly we
සිතට සියුම් කාලකන්නි සතුටකුත් තියෙනවා ආදර අරගලය අල වෙලා තියෙනවා දැක්කහම. එක එක දේශපාලුවන්ගේ හා පක්ෂවල හා බල කන්ඩායම්වල අදිසි කුමන්ත්‍රනවලට එම අරගලය හසු වී තිබෙන බව අපි දුටුවා, ලිව්වා හා පැවසුවා. එහෙත් උන්ට වඩා දේශපාලන ඔස්තාර්ලා නැහැ වගෙයි සමහර එවුන් හැසිරුනේ. මා දැන් මා සමඟ වැඩ කල එවැන්නවුන්ගේ ෆෝන් කෝල් එකක්වත් ආන්සර් කරන්නේ නැත (උඹල කෝල් කලත් ඒවාට ආන්සර් නොකරන හේතුව දැන් මේක කියවන කොට උඹල දැනගනිල්ලා). හැටනව ලක්ෂෙ ගොන් නාම්බන්ට දෙවැනි නැහැ ආදර අරගලකරුවන්.
මෑතක අලිසබ්‍රිගේ සුපුරුදු සුචරිතවාදී පොර ටෝක් එකක් ඇහුනා පාර්ලිමේන්තුව තුල සිදු කරනවා. ඔහු සමස්ථ නීති ප්‍රජාවට දොස් කියනවා එදා රටපුරා මිනිසුන් දේශපාලුවන්ට හා උන්ගේ හෙන්චයියන්ට පහර දී යම් යම් දේපල ගිනි තැබීම ගැන. එහෙත් ඌ ටිකක් ඌ සිටින තැන විමසා බැලිය යුතුය. ඌ බත් බැලය වගේ ආරක්ෂා කරන රාජපක්කයන් ගැන ඌ දන්නෙම නැද්ද?
තාජුඩීන් වැනි ක්‍රීඩකයන් හා ලසන්න වික්‍රමතුංග වැනි මාධ්‍ය වේදින් අමු අමුවේ මරා දැමූ, සිරස සියත වැනි ජනමාධ්‍ය ගිනි තැබූ හා ඒවාට ක්ලේමෝ බෝම්බ ගැසූ, එක්නැලිගොඩ වැනි අයව අතුරුදහන් කර වූ, පෝද්දල ජයන්ත වැනි අයට අමානුෂික ලෙස පහර දුන්නු, රටේ ධනය මහා දවාලේ මංකොල්ල කාපු එවුන්ගේ පැත්තේ නේද තමන් සිටින්නේ කියා සබ්‍රිට අමතකද? සබ්‍රිගේ මහා ලොකු නීති විනිශ්චයට ඩේසි ආච්චිගේ මැනික් මල්ල, සිරිලිය නැන්දගේ හැඳුනුම්පත හසු වන හැටිත් ඔය වගේම ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වොත් නරකද?
එනිසා මේ වගේ අධමයන්ට නීති ප්‍රජාව සුදුසු වචනවලින් පිලිතුරු දිය යුතුය. ජනාධිපති නීතිඥ පට්ටමත් දේශපාලන හෙන්චයියන්ට ලැබෙන බව අප දන්නවා. එහි ඉස්සර තිබූ ගරුත්වයක් නැත. මට මතක් වන්නේ ආචාර්ය මර්වින් සිල්වාය!
කවුරු මොනව කිව්වත් එදා රටේ ජනතාව පොදුවේ ඒ සිදු කලේ වීර ක්‍රියාවක්මයි. එය ප්‍රචන්ඩත්වය ලෙස අපි එදා හැඳින්නුවෙත් නැහැ අද හඳුන්වන්නෙත් නැහැ. (ඒ අතරෙ මංකොල්ලකාපු එවුන් ඉන්නව නම් උන්ටත් නෙලන්න තිබ්බා).
ලෝකෙට පේන්න සුචරිතවාදී චරිත රඟපාන එවුන් ඕනෑතරම් සිටී. ඒ එවුන්ගේ ජොබ් එකට ගැලපෙන චරිතයයි රඟපාන්නේ. එක්කෝ උන් ඉන්න ඊනියා elite සමාජයට පෑහෙන්න උත්සහ කරනවා. එහෙත් හිත යටින් එවැනි බොහෝ අයටත් සතුටක් තිබෙන බව පේනවා වෙච්ච දේට. එය ලංකා සමාජයේ ලාක්ෂනිකයක්නෙ කොහොමත්. පෝයට සිල් ගන්න අයගෙ සීලවන්තකම බැලුවත් එය පැහැදිලියි.
ගිනි තැබීම හෝ මිනී මැරීම අප සලකා බැලිය යුත්තේ සන්දර්භයට සාපේක්ෂවයි. උසාවියකින් දුන් නඩු තීන්දුවක් අනුව කෙනෙකු එල්ලා මැරීමත් මිනී මැරුමක් තමයි. ත්‍රස්තවාදී යුද්ධයකදී ත්‍රස්තයකුට වෙඩි තබා ජීවිතක්ෂයට පත් කිරීමත් මිනී මැරුමක් තමයි. ඒ නයින් මේ සියලුම මැරීම් හෙලා දැකිය යුතුය. එහෙත් එහෙම කරන්නෙ නැහැනෙ. ධර්මය රට තුල පවත්වා ගැනීමට අධාර්මිකයින් මැරිය යුතුයි එවුන් තමන් විහින් හැදෙන්නේ නැති නම්. මා හැමවිටම ගරුත්වයෙන් සලකන භගවත් ගීතාවේහි ශ්‍රී ක්‍රිෂ්නා (විෂ්නු දෙවියන්) අර්ජුන්ට කියන්නේද ඒකයි; මහා භාරත් යුද්ධය සිදු කලේද ඒකයි. (මා දෙවියන් විශ්වාස කරන අයකු නොවුනත් එහි ඇති සංඛේතාත්මක හා දාර්ශනික වටිනාකමට කැමැතියි).
ජනතා නියෝජිතයන් ජනතා මුදලින් සැප විඳපු හැටි අපි දැක්කා. උන් ජනතාවගේ නියෝජිතයන් බව අමතක කර ජනතාවගේ හාම්පුතුන් සේ හැසිරෙනවා අපි දැක්කා. උන් ජනතාවට තර්ජනය කරන හැටිත් අපි දැක්කා. උන් රට කාබාසිනියා කරන හැටිත් අපි දැක්කා. රටේ නීතිය අමු අමුවේ ඝාතනය කරන හැටිත් අපි දැක්කා පමනක් නොවේ නපුංසක පොලිස්පතිත් එය වක්‍රාකාරයෙන් කිව්වා. නීතිය අපට පෙන්වා එවුන් යුක්තිය විනාශ කරන හැටිත් අපි දැක්කා. අවසානයේ ළඳරුවාගේ සිට තරුනයා හා මහල්ලා දක්වා සියලුම ජනතාම මහා පාරේ දවස ගෙවන, කන්න බොන්න හිඟ, බෙහෙතක් නැති රටක් අපට උරුම කර දුන්නා. ඒ සියල්ල කළත් ඒ කිසිවක් උන්ට ගානක් නැතිව හැසිරෙන හැටිත් අපිට පේනවා.
මේ සියල්ල දැක දැක නිවට ජනයා ආදර අරගල කරන හැටිත් අපිට පේනවා. තරුන තරුනියෝ සමනල පැටව් වූ හැටිත් අපි දකිනවා. ඊයේ පෙරේදා දේශපාලන සටන් පාට කියන්න පටන් ගත් එවුන් ජාතික වීරයන් වෙන්න හදන හැටිත් පේනවා.
සෑම පුරවැසියකුටම ශුද්ධ වූ අයිතියක් තිබෙනවා රට වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වීමට. එම අයිතිය අපි පිලිගත යුතුයි. එහෙත් දේශපාලන පක්ෂ හා වෙනත් කුමන්ත්‍රනවලින් තොරව රටේ තත්වයට හා ඉන්න වනචර දේශපාලුවන්ට ගැලපෙන විසඳුම් හා ක්‍රියාමාර්ග දකින බුද්ධිමතුන්ගේ (උගතුන් නොව) ඉදිරිපත් වීම හා එවැන්නන්ගේ නායකත්වය රටට දැන් අවශ්‍යයි. තවදුරටත් දේශපාලන විඥානයක් නැති රූකඩ කොලු දේශපාලන සටන් අයාලේ යෑමට ඉඩ නොදිය යුතුය. මේ අපිට අහිමි වෙමින් යන්නේ ජනතාවට අවශ්‍ය සියලු ප්‍රතිසංස්කරණ සිදු කර ගත හැකිව තිබෙන රත්තරං අවස්ථාවක්.