තවත් අපූරු ඡන්දයක් නිම විය. එය කරුණු රැසක් නිසා අපූර්ව වේ. සමහරු කියන පරිදි රදලයන්ගේ දේශපාලනයේ අවසානයක් (තාවකාලිකව හෝ) ඉන් සිදු විය. වැඩ කරන ජනයාගේ, නිර්ධන පංතියේ නායකයෙකු හා පක්ෂයක් බලයට පත් වීමද සුවිශේෂී වේ. රටේ මෙතෙක් සිදු වූ සකල විධ අපරාධ, දූෂන, භීෂන සොයා දඩුවම් කරනවා යැයි සමස්ථ රටවැසියා විශ්වාස කරන පාලනයක් ඇති විය. තවද, බහුතර කැමැත්ත නැති (එනම් 43%ක කැමැත්ත ඇති) ජනපතිවරයකු පත් විය. ජවිපෙ නායකයෙක් "තෙරුවන් සරණයි" කියා පැවසීමත් පුදුමය. මේ සියල්ල ලංකා ඉතිහාසයේ පලමු වරට සිදු වූ අපූරු දේශපාලන සංසිද්ධි වේ. මාද විවිධ හේතුන් මත අනුරට විරුද්ධව මෙවර තර්ක විතර්ක, සංවාද විවාද, හා "මඩ" යහමින් ගැසූ තත්වයක් මත වුවද, ඔහු දැන් රටේ ජනපති බැවින් ඔහුට පලමුව සුබ පතමි. ඔහුට විරුද්ධව වැඩ කලත්, මා (කිසිදා) කිසිදු පක්ෂයකට හෝ පුද්ගලයකුට කඩේ ගියේද නැති අතර අඩුම ගණනේ මාගේ ඡන්දය ප්රකාශ කිරීමටවත් ඡන්ද පොලට ගියෙ නැත (ජීවිතයේ පලමු වරට ඡන්ද වර්ජනයක). උපතේ සිටම වාමාංශික දේශපාලනය සක්රියව යෙදුනු පවුලක හැදී වැඩී, විප්ලවවාදි අදහස්වලින් මෙතෙක් කල් දක්වා සිටි මා පලමු වරට සාම්ප්රදායික (කන්සර්වටිව්
නිදහස යනු අහිමි වූ විට පමනක් අන් කිසිවකටත් වඩා වටිනා ලෙස දැනෙන , ජීවිතයට අත්යවශ්යම දෙයකි . ඊට අභියෝග නොවන විට එහි අගය නොදැනෙනවා පමනක් නොව , අසීමාන්තික ලෙස වගකීම් විරහිතව එය බුක්ති විඳින්නටත් පෙළඹේ ( මීට ශ්රීමත් අනගාරික ධම්මපාල තුමන් පැවසුවේ “වල්බූරු නිදහස” කියාය ). නිදහස යනු අයිතියකි ; නිදහස සමඟම වගකීමද ගැටගැසී ඇත . මිනිසුන්ට පමනක් නොව , සතා සිවුපාවාටත් ගස්වැල්වලටත් නිදහස අවශ්ය වේ ; නමුත් ඒ ඒ දේට එහි ස්වරූපය විවිධ විය හැකිය . ජීවියා හා බැඳුණු වටපිටාව තුල එහි යහපැවැත්මට බාධා ඇති නොවන පරිදි ඕනෑම අන්තර්ක්රියාවක් සිදු කිරීමට ඇති අයිතිය ලෙස නිදහස අර්ථ දැක්විය හැකිය . ඕනෑම අන්තර්ක්රියාවක් සිදු කිරීමට හැකියාව ලැබීම අයිතිය වන අතර , වටපිටාවට බාධා නොවන පරිදි ඒවා සිදු කිරීම තමයි ඒ හා බැඳුණු වගකීම වන්නේ . එහෙත් මෙම ලිපියේ මුඛ්ය පරමාර්ථය ළමුන්ගේ නිදහස පිළිබඳ කතා කිරීම පමනි . ළමුන්ගෙන් කිසිවෙකු සමාජ මෙහෙවරක් හෝ ආර්ථිකමය සහභාගිත්වයක් හෝ අපෙක්ෂා නොකරයි . තවද , විද්යාත්මකවත් සංස්කෘතික වශයෙනුත් ළමුන්ගෙන් ක්රියාවන්වල වැරදි තිබුණත් එහි බැරෑරුම්කම අඩුවෙන් තක්සේරු කෙරේ . එනිසයි ළමයකු අති