the Tech Croach cyber-crawling the Information Super Highway

Wavelength Division Multiplexing (WDM) ප්‍රකාශ තන්තු ඔස්සේ සන්නිවේදනය කරන විට , එකම තන්තුව ඔස්සේ ලේසර් ආලෝක කිහිපයක්ම යැවිය හැකිය . මෙවිට , ඒ විවිධ ආලෝකයන්ගේ තරංග ආයාමයන් විවිධ විය යුතුය . එය හරියට එකම වයරයක් හරහා සංඛ්‍යාතය වෙනස් විදුලි තරංග ගමන් කරනවා වැනිමය . එනිසා , එම මල්ටිප්ලෙක්සිං ක්‍රමය WDM වේ . මෙමඟින් දත්ත යැවීමේ ධාරිතාව කිහිප ගුණයකින් වැඩි කර ගත හැකියි . එය අතිවිශාල ලාභයකි . ඇත්තටම WDM යනුද තාක්ෂණිකව බැලුවොත් FDM ම තමයි . ඊට හේතුව ආලෝකයේ ( හෝ ඕනෑම විද්‍යුත්චුම්භක තරංග වර්ගයක ) තරංග ආයාමය හා සංඛ්‍යාතය එකිනෙකට බැඳුණු ඒකක දෙකකි ; එකක් දන්නේ නම් පහසුවෙන්ම අනෙක සෙවිය හැකියි c = 3x10 8 ms -1 =f λ යන සූත්‍රයට අනුව (c යනු ආලෝකයේ වේගය වන අතර , f යනු සංඛ්‍යාතද , λ යනු තරංග ආයාමයද වන බව මීට පෙර අප ඉගෙන ගත්තනෙ ). විවිධ තරංග ආයාමයන්ගෙන් යුතු ආලෝකය යනු විවිධ සංඛ්‍යාතයන්ගෙන් යුතු ආලෝකය කියන එකමයි ( එම ආලෝකයන්ගේ සංඛ්‍යාත / තරංග ආයාම පවතින්නේ දෘෂ්‍යාලෝක කලාපයේ නම් , විවිධ තරංග ආයාම අපට පෙනෙනු ඇත්තේ විවිධ වර්ණ ලෙසයි ). එය සංඛේතවත් කිරීමටයි සාමාන්‍යයෙන් ඉහත ආකාරයේ රූපවල එක් එක

Multiplexing මල්ටිප්ලෙක්සිං යනු සන්නිවේදනයේ නැතිවම බැරි තාක්ෂණික උපක්‍රමයකි . එකිනෙකට වෙනස් / ස්වාධීන සංඥා කිහිපයක් එකම සන්නිවේදන මාධ්‍යයක් ඔස්සේ සම්ප්‍රේෂනය කිරීම මින් සිදු වේ . උපමාවකින් එය වඩා හොඳින් පැහැදිලි කළ හැකිය . මහා මාර්ගයක් සලකන්න . එහි එකවර විවිධ අයගේ වාහන ගමන් කරනවා නේද ? එය තනි පාරකි ; එහෙත් විවිධ අය එකවර ඒ හරහා ගමන් කරනවා . මල්ටිප්ලෙක්සිං වලද තත්වය එසේමය . එකම මාධ්‍යයක විවිධ සංඥා කිහිපයක් එකවර ගමන් කරනවා . මෙහි ඇති වාසිය වන්නේ සම්පත් ඉතාම කාර්යක්ෂමව භාවිතා කිරීමයි . පාරේ උපමාව නැවත සැලකුවොත් , තනි තනි කෙනාට වෙන වෙනම පාරවල් සාදන්නට ගියොත් එය කොතරම් නාස්තියක්ද ? එලෙසම , විදුලිසන්දේශවලදී රේඩියෝ සංඥා යනු ඉතාම සීමිත සම්පතකි . එනිසා බොහෝ දෙනෙකුට එම සීමිත සම්පත සාධාරණව භාවිතා කිරීමට හැකි සෑම උත්සහයක්ම ගත යුතුය . ඉතිං , මල්ටිප්ලෙක්සිං යනු ඒ සඳහා යොදා ගන්නා අනර්ඝතම උපක්‍රමයකි . මෙමඟින් වැඩි දෙනෙකුට අඩු වියදමකින් උපරිම සේවාවක් ( ඉක්මන් හා විශාල දත්ත සම්ප්‍රේෂණ වේගයක් ) සපයා දේ . multiplexer ( MUX යනු එහි කෙටි නමයි ) උපකරණයට ඇතුලු කරන තනි තනි සංඥා baseband si

අතිරේකය – 1 ශබ්ද , ශ්‍රවනය , හා ඩෙසිබෙල් මිනිස් කන හර්ට්ස් 20 සිට 20,000 දක්වා පරාසයකට සංවේදී බවත් වයසත් සමඟ මෙම පරාසය දෙපැත්තෙන්ම පටු වන බවත් මීට පෙර අප ඉගෙන තිබෙනවා . තවද , ශබ්දය ගමන් කිරීමට මාධ්‍යයක් අවශ්‍ය බවත් , ඝන , ද්‍රව , වායු යන පදාර්ථයේ අවස්ථා 3 දීම ශබ්දය ගමන් කරන බවත් , අංශු ළඟින් ළඟ පිහිටන විට ශබ්දය වඩ වඩා වේගයෙන් ගමන් කරන බවද ඔබ දන්නවා ( එනම් , වායු මාධ්‍යයකට වඩා වැඩි වේගයකින් ද්‍රවයකද , ඊටත් වඩා වැඩි වේගයෙන් ඝන මාධ්‍යක ශබ්දය ගමන් කරනවා ). තවද , යම් ශබ්දයක් අංශු වැඩි ප්‍රමාණයක් හරහා ගමන් කරන විට , ඉක්මනින් ශබ්දය හායනය වෙනවා ( එනිසයි ඝන ද්‍රව්‍යයක් හරහා වැඩිම වේගයෙන් ශබ්ද ගමන් කළත් , ශබ්ද ඉතා ඉක්මනින්ම දුර්වල වන්නේ ). කන් දෙකක් තිබීම නිසා ශබ්දය ත්‍රිමානව ඇසිය හැකිය ( එනම් ශබ්දය කොහෙන්ද එන්නේ කියා සොයා ගත හැකිය ). ශබ්දයක් කනට ඇසෙන “සැර” වැදගත් සාධකයකි . ශබ්දයේ සැර ට ( loudness ) හේතුව ශබ්ද තරංගයේ විස්තාරයයි . විස්තාරය වැඩි විට සැර වැඩිය . ශබ්ද වර්ධක විසින් සිදු කරන්නේ යම් ශබ්ද තරංගයක විස්තාරය විශාල කිරීමයි . කනට සැර දැනෙන්නේ ලඝු ආකාරයෙනි . ඉන් අදහස් වන්නේ මෙයයි . ඔ