දෙසැම්බර් මාසය එන්නත් කලින් මහින්ද මාමි අපට නත්තල් තෑගි දෙන්න හදනවා එයා අගමැති වුණාට පස්සෙ. එසේ මෙසේ තෑගි නෙමෙයි ඉතිං නත්තල් සීයටත් දෙන්න බැරි තරමේ අලි ලොකු ඒවා. පාරවල් ඕන අයට කාපට් පාරවල්, වතුර ඕන අයට නල ජලය, ඉගෙන ගන්න පිටරට යන අයට සල්ලි (ණය), බදින්න හදන අයට ලක්ෂ දෙකක්, ගෙදර බුදියන් ඉන්න අයට පනස්දහක්, රාජ්‍ය සේවකයාට 25000ක්, මහපොල හයදහක්... එයා රජ කරපු කාලයේ (අවුරුදු 10ක්) එයා නත්තල් තෑගි දුන්නේ හොරුන්ට, එතනෝල්කාරයන්ට, ස්ත්‍රී දුෂකයන්ට, කුඩු කාරයන්ට, කැසිනෝ කාරයන්ට, එයාගේ හත්මුතු පරම්පරාවේ (අනියම් විදියට උපත ලද එවුන්ට පවා) එවුන්ටනේ. දැන් ඒ වටය අවසන්. අලුත් වටයෙන් එයා දෙන්න හදන්නෙ අප වගේ පොදු ජනයාට. ඉතිං මගේ ඡන්දය මහින්ද (නත්තල්) පප්පට...
කෙනෙකුගේ ජීවිතය තුල අඩුම වශයෙන් එක් වතාවක් හෝ කතාවක් පිරිසක් ඉදිරියේ කර තිබෙනවාට කිසිදු සැකයක් නැත. පාසැලේදී බලෙන් හෝ යම් සංගම් සැසියක හෝ රැස්වීමක හෝ එම කතාව සමහරවිට සිදු කර ඇති. පාසලේදී කතා මඟ හැරීමට ටොයිලට් එකේ සැඟවුනු අවස්ථාද මට දැන් සිහිපත් වේ. එහෙත් එදා එසේ කතා මඟ හැරීම ගැන අපරාදේ එහෙම කළේ යැයි අද සිතේ. යහලුවන් ඉදිරියේ "පොර" වෙන්න තිබූ අවස්ථා මඟ හැරුණේ යැයි දුකක් සිතට නැඟේ. ඇත්තටම කතාවක් කිරීම "පොර" කමකි. දක්ෂ කතිකයන්ට සමාජයේ ඉහල වටිනාකමක් හිමි වේ. පාසැලේදී වේවා, මඟුලක් අවමඟුලක් හෝ වෙනත් ඕනෑම සමාජ අවස්ථාවකදී වේවා දේශපාලන වේදිකාව මත වේවා කතාවක් කිරීමේදී පිලිපැදිය යුත්තේ සරල පිලිවෙතකි. එහෙත් එම සරල පිලිවෙත තුල වුවද, තමන්ගේ අනන්‍යතාව රඳවන කතාවක් කිරීමට කාටත් හැකිය. පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයා වෙනස් වේ. එම වෙනස ප්‍රසිද්ධ කතා (public speaking) තුලද පවත්වාගත හැකිය. මේ ගැන මට ලිපියක් ලියන්නට සිතුනේ මාගේ මිතුරෙකුට ප්‍රසිද්ධ කතාවක් කිරීමට අවශ්‍ය වී, ඒ ගැන මේ ළඟ දවසක අප පැයක් පමණ සිදු කළ සංවාදයක් නිසාය. මා ප්‍රසිද්ධ දේශකයකු නොවුණත් මේ විෂය සම්බන්දයෙන් පාසැල් කාලයේ සිටම පත ...
Comments
Post a Comment
Thanks for the comment made on blog.tekcroach.top