Skip to main content

Dark clouds and silver linings

Today I heard about a grand wedding of an Indian tycoon (Ambani's son) from a friend of mine, and he showed me some videos of it too. He said famous and powerful people from around the world have been invited to it, and the cost of the event was going to be several Billions (of Indian Rupees or USD, I don't know). If you think about it, India is a country with a higher population of substandard living conditions. There are innocent and miserable children who are forced to work for a mere subsistence, being deprived of education, health facilities, and food and water. I remember a movie based on a true story in which Akshey Kumar was playing the leading role where he makes sanitary towels (pads) for poor women who could not afford it. In such a country, a single wedding event spends billions of money. What a crappy world we are living! You could imagine how much wealth this family has amassed. On the other, this "mental disease" of exorbitant spending must be highly we

සිහලුන් රාවනා බලු කළ වගයි...

රාවනා පුරාවෘත්තය සත්‍යද මනඃකල්පිතද යන්න පසෙක දමා, තමන් රාවනා පරපුරෙන් පැවත එන්නේය යනුවෙන් පැවසීමෙන් අභිමානයක් තමන්ට දැනෙනු ඇතැයි සිතිය හැක්කේ රාවනා යනු විද්‍යා කලා ආදී විෂයන්හි විශාරදයකු, ශූර බලගතු පාලකයකු ලෙස සැලකිය හැකි නිසාය. රාමායනය ඉංදියානු සංස්කරණයක් නිසා, එහි රාවනාව දුෂ්ඨයකු ලෙස සැලකීම ඔවුන්ගේ පැත්තෙන් සාධාරණද විය හැකියි. රාවනා රාමාට පැරදී තිබෙන්නටද හැකියි මොකද ලොව කිසිම කෙනෙකු හැම මොහොතකම අනභිභවනීය වීම අනිවාර්ය නැත. එම රාමායනය තුලද රාවනාව නොයෙක් ආකාරයෙන් වර්ණනා කර තිබේ. ඒ කියන්නේ සතුරෙකු ලෙස දැක්කත්, රාවනාව වර්ණනා කිරීමට තරම් වටිනා පුද්ගලයක්ය.

ඉතිං එවැනි වටිනා පුරාවෘත්තයකට උරුමකම් කියන ජාතියක් එකවරම තමන් තිරිසනුන් පිරිසක් ලෙස උදම් අනන්නට පෙළඹුණේ කෙසේද? තත්කාලයෙහි බොහෝ පිරිසක් තමන් සිංහ ලේ යැයි පවසාගන්නා බවක් පේනවා. ඒවාට හොඳ තාර්කික පිළිතුරුද බුද්ධිමත් සිංහලයන් විසින් දෙන බවක්ද පේනවා. එහෙත් ඒ කිසිම ප්‍රතිචාරයකින් මුග්ද සිංහ ලේ සිහලුන් හැදෙන බවක් නොපෙනේ. පිස්සන්ගේ හා මන්ද බුද්ධිකයන්ගේ ස්වභාවය එබදුය. හොඳ දකින්නට අපොහොසත්ය. ඌරන් ගඳ ගහන අසූචි ප්‍රිය කරන්නාක් සේ, මෙවුන්ද ගඳ ගහන අසූචි සංකල්පවලින් නිති පෝෂණය ලබයි.

එනිසා මෙවැනි මානව දහමට නිගරු කරන, මුලු ජාතියක්ම නිගරුවට අවමානයට ලක් කරන තිරිසනුන්ව නීතියෙන් කොටු කළ යුතුය. තමන්ගේ බස, දෙස (රට), රැස (ජාතිය) උතුම් කොට සැලකීම පොදු මනුෂ්‍ය ගතියකි. එය වරදක් නොවේ. දහම් පතපොතෙහි සඳහන් වෙනවා "කිඹුල්වත් පුරයෙන් හමන සුළං පවා සැනසිලිදායකයි" කියා බුදුරදුන් වදාරා ඇති බව. තමන්ගේ දෙමාපියන්, ඥාතින් තමන්ට වටින්නාක් සේ තමන්ගේ ජාතිය, ආගම, රටද වටිනවා. එහෙත් එම වටිනාකම බාල්දු නොවන ලෙස, මිනිස් දහමට අගරු නොවන ලෙස ප්‍රදර්ශනය කළ යුතුය. සිංහ ලේ යනු එවැන්නක් නොවේ. ඍජුවමත් ව්‍යංගයෙනුත් ගුජුප්සාජනක තිරස්චීන ආක්‍රමණශීලි ස්වාභවයක් එහි ඇත. වහම මෙය නීතියෙන් හෝ දඬුවම් පමුණුවා මැඬලිය යුතුය.